Onze collega: Tjebbe Hendrik Fopma

Tjebbe Hendrik Fopma (39) – ‘Het leukste aan mijn werk vind ik om samen met mijn collega’s een mooi product te maken’.

Tjebbe Hendrik is geboren en opgegroeid in Easterein. Hij groeide op met zijn broer en twee zussen in een creatief gezin. Op zijn 16e verhuisde het gezin naar Itens en daar woont hij nog steeds met veel plezier.

ADHD

Als kind was Tjebbe Hendrik erg druk, maar toen werd nog niet aan ADHD gedacht. Door de artsen werd gezegd dat hij ‘gewoon een druk kind’ was. Gelukkig liet zijn moeder het hier niet bij zitten en kwam via via bij de juiste personen terecht. Door het aanpassen van zijn voedingspatroon kon hij de prikkels onder controle houden. Daardoor heeft hij zijn ADHD goed onder controle en hoeft hiervoor ook geen medicijnen te slikken. De diagnose is pas een paar jaar geleden bevestigd. En dat geeft hem rust.

Ontwikkeling

Hij werkt inmiddels 22 jaar bij Empatec. Via school kwam hij terecht bij Empatec, eerst in Franeker bij de afdeling Verpakken. Na een tijdje kwam hij door omstandigheden terecht bij de afdeling Metaal in Sneek. Inmiddels heeft hij vele diploma’s gehaald, o.a. voor het rijden op een heftruck, verrijker, hoogwerker en kraan. Dankzij zijn mentor bij Empatec heeft hij ook een aantal lasdiploma’s gehaald en is hij inmiddels breed inzetbaar.

Hij kreeg steeds meer taken en verantwoordelijkheden en sinds kort is hij meewerkend voorman geworden. Het mooiste hieraan? “Dat ik nu zelf als mentor mijn collega’s mag helpen en op deze manier mijn kennis kan overdragen”.

Werk betekent voor hem regelmaat in zijn leven. Het mooiste vindt hij toch het samenwerken met zijn collega’s door “samen en met plezier een mooi product te maken”.

Uitvinder

Tjebbe Hendrik komt uit een creatief en handig gezin. Als hij iets wilde, zei zijn vader altijd ‘probeer het eerst maar zelf’. En zo heeft hij zichzelf veel aangeleerd, door gewoon te doen. Wat hij in zijn hoofd heeft, maakt hij. Hij denkt altijd in oplossingen.

Hij is het meest trots op, dat hij samen met zijn vader, een racesimulator heeft gemaakt, deze werkt tot in detail. Als kind droomde hij ervan om later te racen, maar hij heeft dit helaas nooit kunnen doen. Hij bleek namelijk last te hebben van spanningsepilepsie. En dat betekende het einde van deze jongensdroom. Maar door zijn positieve kijk op het leven en het denken in oplossingen is er altijd wel weer wat nieuws te leren!